Twoje długi piętrzą się niczym spadająca z gór z lawina? Nie zwlekaj z nimi, gdyż narastające odsetki to jedno zobowiązanie, natomiast drugie - często znacznie większe pojawić się może przy postępowaniu komorniczym. Czym jest egzekucja komornicza, ile trzeba zapłacić i co najważniejsze kto ponosi odpowiedzialność za brak terminowej spłaty? Na te i inne pytania odpowiem Ci już teraz!

Postępowanie egzekucyjne

Pierwszym etapem na drodze odzyskania przez banku czy innej instytucji finansowej swojego majątku jest informowanie dłużnika o nieuchronnym terminie spłaty. W momencie, kiedy żaden sposób nie pomaga, nieterminowy wierzyciel przekazywany jest do firmy windykacyjnej, której zadaniem jest również wyegzekwowanie spłaty należytego dobra. Co jeśli nawet firmy windykacyjne są bezradne? 

Otóż, sprawa trafia do sądu, a co za tym idzie - kolejno do komornika. Wielu osobom wydaje się, że to komornik jest organem decydujacym w jaki sposób ma odzyskać świadczenia dla wierzycieli, sprawa jest nieco bardziej złożona. To wierzyciel we wniosku do komornika określa, jakie mają być sposoby egzekucji świadczeń, a komornik ma obowiązek się do tego zastosować. Kolejnym mitem przwijającym się już od wielu, wielu lat jest twierdzenie iż komornicy zatrzymują wyegzekwowane środki dla siebie. Otrzymują środki - oczywiście, jednak wyłącznie prowizję, resztę przekazują wierzycielowi, który tą egzekucję zlecił.

Co zatem może zająć komornik?

Do najczęstszych dóbr egzekucyjnych możemy zaliczyć:

•wynagrodzenie za pracę,

•emerytura lub renta,

•ruchomości należące do dłużnika,

•nieruchomości dłużnika,

•rachunki i produkty bankowe,

•wierzytelności oraz inne prawa majątkowe, które do niego należą np. akcje czy udziały w spółce.

Opłata stała, a stosunkowa

Komornik za prowadzenie egzekucji pobiera od dłużnika opłatę egzekucyjną. Zanim jednak dokona jakiekolwiek czynności w sprawie, w pierwszej kolejności zażąda od wierzyciela zaliczki na poczet np. doręczenia korespondencji, monitu lub poszukiwania majątku itp., a następnie ustali opłatę egzekucyjną. 

Opłata stała pobierana jest przed egzekucją komorniczą, z uwzględnieniem tego, że dotyczy ona środków nie pieniężnych. Wynosi odpowiednio:

•50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – egzekucja rzeczy przez komornika,

•40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – w przypadku przejęcia nieruchomości, usunięcia z niej przedmiotów lub eksmisji,

•25% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – syndyk masy upadłości lub zarządcy w posiadanie majątku upadłego,

•3% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – opłata pobierana za każdą rozpoczętą godzinę pracy komornika przy licytacji, a także podczas czynności niebędącymi czynnościami egzekucyjnymi (należy do nich np. poszukiwanie majątku),

•1% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia – doręczenie zawiadomień sądowych.

Opłata stosunkowa jest natomiast pobierana w przypadku egzekwowania środków pieniężnych. Oczywiście wysokość pobieranych świadczeń jest uzależniona od długu nieterminowego wierzyciela. 

W styczniu 2019 roku weszła w życie poprawiona Ustawa o kosztach komorniczych. Zgodnie z jej treścią podstawowa opłata egzekucyjna wyniesie 10% wysokości egzekwowanej od dłużnika kwoty. Stawka ta zatem zwiększy koszty najpopularniejszych egzekucji (z emerytury, renty, wynagrodzenia za pracę oraz rachunku bankowego). Opłata ta jest ściągana od dłużnika wraz z wyegzekwowanym świadczeniem proporcjonalnie do jego wysokości po dokonaniu czynności egzekucyjnych.

Inne koszty

To nie wszystkie koszty, które defakto musi uregulować dłużnik. Do pozostałych zaliczają się również te wymienione we wspomnianej wcześniej Ustawie o kosztach komorniczych, w Art. 6, min. :

• należności biegłych i tłumaczy;

•koszty ogłoszeń;

•koszty transportu specjalistycznego;

•koszty przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą kancelarii komorniczej;

•zryczałtowane koszty utrwalania czynności odbywających się poza kancelarią oraz przechowywania zapisu obrazu i dźwięku, o ile wierzyciel domagał się utrwalenia czynności;

•należności osób powołanych na podstawie odrębnych przepisów do udziału w czynnościach;

•koszty uzyskania dokumentów lub informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania;

•koszty doręczenia korespondencji z wyjątkiem kosztów doręczenia stronom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, postępowania zabezpieczającego lub postępowania o wykonanie europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym;

•koszty działania komornika poza rewirem komorniczym, 

•koszty przekazania środków pieniężnych przekazem pocztowym lub przelewem bankowym;

•koszty pokrycia opłaty sądowej należnej od wniosku o wpis w księdze wieczystej.

Często warto dogłębnie przemyśleć, czy branie kolejnej pożyczki jest dobrym rozwiązaniem. Czy unikanie spłaty to dobre rozwiązanie? Oczywiście, że nie! Długi stają się coraz większe, a w momencie postępowania komorniczego mogą nawet przerosnąć kwotę zadłużenia.